En toen werd ik zelf erfgenaam….

Blog | 1 reactie

Lang voordat ik bezig was met testamenten en nalaten en überhaupt iets wist over notarissen en erfenissen, werd ik zelf erfgenaam, zomaar ineens.
Van het ene op het andere moment, 18 jaar oud – op maandag 17 december 1990 om 20:10 uur – was ik halfwees.
Sommige momenten in je leven vergeet je nooit meer, dit is er één van, de eerste keer dat ik met het overlijden van een dierbare werd geconfronteerd.

Achteraf gezien heb ik drie belangrijke dingen geleerd:

• Denk van tevoren na over dit thema en regel wat nodig is.
• Ga over dit thema in gesprek met de mensen die je lief zijn, zeker ook met je (meerderjarige) kinderen.
• Geniet van het leven en van elkaar én spreek het uit naar elkaar!

Keuzes maken…
Soms hoor je mensen zeggen dat ze iets wat heel moeilijk is geweest niet hadden willen missen. Nou, ik had die dag in 1990 héél graag willen missen.
Jarenlang – en soms nog – voelde ik me een uitzondering. Waar trouwdagen, geboortes en verjaardagen van kinderen, diploma-uitreikingen, kerstdagen, vaderdag etc. voor veel mensen bijzondere momenten zijn, waren ze dat voor mij ook maar altijd gecombineerd met een stukje gemis en die lege plek.

Maar toch, het heeft mij gevormd, doen groeien als mens en later ook als ondernemer.
In studie en werk heb ik welbewuste keuzes gemaakt die mij steeds een stapje verder hebben gebracht, nota bene de stap tot Nalatenschapscoach waardoor ik mijn eigen kennis en ervaring mag gebruiken om anderen bewust te maken van hun eigen nalatenschap. Zo kan het blijkbaar gaan en wat zou hij trots zijn geweest…
Zou het kunnen dat er juist op die verdrietige dag in 1990 een klein zaadje is geplant voor de verdere stappen en keuzes in mijn leven?

Verdriet wordt een L.I.E.D.
Een thema dat vaak zwaar en beladen is, is voor mij de basis geweest voor “een andere kijk op Nalaten!” Niet iets voor later als je 80 bent (mag worden) maar iets voor nu, voor jou, voor u en voor mezelf.
Nalaten gaat over méér dan geld en goederen. Laten we niet onze “persoonlijke nalatenschap” vergeten, ons Leven, onze Inspiraties en Ervaringen en wat we daarvan willen Doorgeven…
Zo heeft mijn verdriet bijgedragen aan het ontstaan van L.I.E.D. om op een andere manier te kijken naar onze eigen erfenis.

De vergelijking met een echt lied
Er zijn zoveel verschillende liederen en genres. Logisch want we hebben zo onze eigen smaak, we zijn allemaal anders én uniek. Zo is het ook met ons eigen L.I.E.D., onze levensloop, onze persoonlijke nalatenschap.

• Welke rode draad loopt er door jouw leven?
  Hoe klinkt het refrein van jouw L.I.E.D.?
• Hoe kijk je terug op de fasen in je leven?
                Hoe luiden de coupletten tot nu toe?
  Vrolijk, droevig of een combinatie van beiden?
• In welke fase van je leven sta je nu?
                 Hoe ben je je nieuwe couplet begonnen?Allemaal vragen die je jezelf kunt stellen om meer inzicht te krijgen in je eigen L.I.E.D.
  Mijn L.I.E.D. is een gevarieerd geheel, met verschillende coupletten en een steeds terugkerend refrein, bijzonder.
  Ik merk ook dat ik me steeds meer bewust word van dingen die ik eigenlijk liever niet wil doorgeven. Aan mij de taak om daar iets mee te doen zodat ik het op een ándere manier kan doorgeven!

Dromen van verleden en toekomst naast elkaar
“Dromen van verleden en toekomst naast elkaar”, een prachtige zin uit het lied en de video L.I.E.D. ®  Hier komt alles bij elkaar, verleden en toekomst.
Na die dag in 1990 ben ik sterk(er) geworden maar ook kwetsbaar, groot maar ook klein, moedig maar ook bang. In één klap volwassen.
Terugblikken, stilstaan en vooruitkijken, steeds weer.
Dromen van verleden en toekomst naast elkaar…